‘The Slocan Ramblers’ zijn een Canadese bluegrassformatie uit Toronto, Ontario. Hun oprichting dateert van 2011 en hun groepsnaam refereert naar de ‘Slocan Valley’ in British Columbia. De drie bandleden zijn mandolinespeler Adrian Gross, banjospeler Frank Evans en gitarist Darryl Poulsen die alle drie instaan voor de zangpartijen in de nummers van de groep. Hun eerste album verscheen in 2012 onder de titel “Shaking Down The Acorns” en kreeg een vervolg in 2015 met de plaat “Coffee Creek”. In 2018 braken ze echter pas helemaal door dankzij de release van hun derde album “Queen City Jubilee” waarmee ze in 2019 een ‘Juno Award’-nominatie wisten te verwerven voor de categorie ‘Traditional Roots Album Of The Year’.

De roots van hun muziek is terug te vinden in het traditionele dynamische bluegrassgenre dat meestal uitsluitend met akoestische instrumenten wordt gebracht. Voor hun vierde studioplaat “Up The Hill And Through The Fog” verzamelden ze in totaal twaalf nummers waarvan er elf eigen composities waren van één van de drie bandleden. De enige gecoverde song op deze plaat is er één van het nummer “A Mind With A Heart Of Its Own”, een song die geschreven werd door Tom Petty en Jeff Lynne voor het album “Full Moon Fever” van Tom Petty uit 1989.

Voor de video’s selecteerden we echter twee andere tracks uit dit album met eerst “Bury My Troubles” en daarna “Bring Me Down Low”. Voor de plaatopname door producer Chris Stringer in januari 2021 haalde het trio met Charles James een extra contrabassist in de ‘Union Sound’-studio in Toronto. Ze wilden met deze uptemposongs een hart onder de riem steken van de mensen die in de voorbije jaren hadden geleden onder de coroncrisis en daar dragen nummers als “You Said Goodbye”, “A Mind With A Heart Of Its Own”, “Bury My Troubles” en “Bring Me Down Low” zeker toe bij.

Het songtempo wordt op dit album ook enkele keren naar beneden gehaald via liedjes als “Won’t You Come Back Home” en “Streetcar Lullaby”. “Snow Owl” is een instrumentaaltje dat op deze plaat dienst doet als de breuklijn tussen het eerste en tweede deel van het album dat begint met de door Darryl Poulsen gecomponeerde song “Bill Fernie” en gevolgd wordt door nog een instrumentaal stukje banjomuziek in “Platform Four”. Mandolinespeler Adrian Gross schreef het naar onze mening mooiste nummer “The River Roaming Song”, een zeer typische rootstraditional voor het bluegrassgenre dat met dit album alweer een bijkomende verrijking mag optekenen.

(valsam)